မီတာခႏႈန္းထား ေလ်ာ့က်ေရး အေျဖရွာၾကရာဝယ္
EPN
ေဆာင္းပါး၊ ၾသဂုတ္ ၃၀ ဗိုလ္က်ေရးသည္။
တစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ လပိုင္းက လူထုပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာ (Issure) တစ္ခုရွိခဲ့သည္။ ယခုရက္ပိုင္းမွာေတာ့ ယင္းအေၾကာင္းအရာကို လူထုပါးစပ္ဖ်ား၌ သြင္သြင္ က်ယ္က်ယ္ေျပာဆုိေနျခင္းမရွိခဲ့ေတာ့ေပ။ ဤသည္မွာလည္း လူ႔သဘာဝျဖစ္ေလ့၊ ျဖစ္ထျဖစ္တတ္ ေသာ နိယာမတစ္ခုပင္ မဟုတ္ေပေလာ။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစမူ ယင္းအေၾကာင္းအရာကိစၥႀကီးကုိ လူထုအေနျဖင့္ ကာလၾကာရွည္ေအာင္ ခါးသီးစြာ ခံစားရမည္ေတာ့အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ယင္းမွာ အစုိးရက တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတိုင္းအတာျဖင့္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့သည့္ လွ်ပ္စစ္မီတာခ တိုးျမႇင့္ ေကာက္ခံခဲ့ျခင္းအေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ ယခု လွ်ပ္စစ္မီတာတိုးျမႇင့္ေကာက္ခံျခင္းကိစၥသည္လည္း လူထုပါးစပ္ၾကားထဲ၌သာ အခ်ိန္အခါအရ ေရပန္းတစားမေျပာဆုိေနလည္း ယင္းမီတာခတိုးျမွင့္သည့္ ႏႈန္းထားမွာ အစိုးရ၏ ျပဳျပင္သတ္မွတ္မႈမျပဳလုပ္မခ်င္း ဝန္ထုတ္ႀကီးတစ္ခုလို ေပးေဆာင္ေနရမည္။
အထက္ပါ မီတာတိုးေကာက္ခံျခင္းေၾကာင့္ ေငြးေၾကးျပည့္စုံသည့္ လူတန္းစားအတြက္ လစဥ္ ပုံမွန္ မီ တာခကုိ ေပးေဆာင္ႏုိင္ေသာ္လည္း တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရၿပီး အိမ္အငွား အိမ္ေထာင္စုမ်ား အတြက္ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။ ထိုသုိ႔ လွ်ပ္စစ္မီတာခတိုးျမွင့္ ေကာက္ခံရျခင္းအေၾကာင္းအရာသည္ အစိုးရ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ နည္းလမ္း မွားယြင္းေနျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ အဓိက အေၾကာင္းအရာမွာ လွ်ပ္စစ္မီးလုံေလာက္မႈမရွိေသး ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
တစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားလုံေလာက္မႈ မရွိသည့္အတြက္ အစိုးရမွ ယခု ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္မႈတြင္ စိုက္ထုတ္ေပးေနသည့္ ေငြေၾကးကုိ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစလိုျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔မွသာ ယင္းေငြေၾကးအားျဖင့္ ဓာတ္အားေပးစက္ရုံသစ္မ်ား တည္ေဆာက္ႏုိင္ၿပီး တစ္ႏုိင္ငံလုံး၏ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားလုိအပ္ခ်က္ကို တစ္နည္းတဖုံ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။
လက္ရွိအစိုးရအေနျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွ႔ံအတြင္း မီးလင္းႏုိင္ေရးကို မဟာစီမံခ်က္ေရးဆြဲၿပီး အေကာင္ အထည္ေဖၚေဆာင္ရြက္ေနသည္။ လာမည့္ ၂၀၃၀ ျပည္ႏွစ္မွာ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လွ်ပ္စစ္မီးလင္းႏုိင္ေရးအ တြက္ဟု ရည္မွန္းခ်က္ထား ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ဝန္ႀကီးဌာန၏ တရားဝင္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္၏ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္မႈ ၇ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ေရအားလွ်ပ္စစ္မွ ရရွိၿပီး၊ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ကေန ၂၈ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေက်ာက္မီးေသြးကေန ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။ ဒါေၾကာင့္ လာမည့္ ႏွစ္မ်ား တြင္ ေရအားလွ်ပ္စစ္မွ ထုတ္ယူသုံးစြဲမႈ ေလွ်ာ့က်သြားၿပီး က်န္စက္ရုံမွ ထုတ္ယူမႈ ျမွင့္တက္လာႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကုိ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရုံမွ ထုတ္ယူ ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထုိသုိ႔ ေရအားလွ်ပ္စစ္မွ ထုတ္ယူျခင္းေၾကာင့္ ေႏြရာသီကာလ၌ ေခ်ာင္းေရ နည္းပါးၿပီး ဆည္ေရေလွ်ာ့က်လာသည့္အခါ မီးျပတ္ေတာက္သည့္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ႏွစ္စဥ္ႀကဳံေတြ႔ေနရ ေၾကာင္း ေျပာဆုိၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္အေပၚ မမွီခိုေသာ အျခားစြမ္းအင္ထုတ္ စက္ရုံမ်ားလည္း တည္ေဆက္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ပညာရွင္အခ်ိဳ႕ကေထာက္ျပၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေရအားလွ်ပ္စစ္မဟုတ္ေသာ အျခား စက္ရုံမ်ား တည္ေဆာက္မည္ဆိုပါက တည္ေဆာက္မည့္ေနရာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိခို္က္မႈ၊ နည္းပညာႏွင့္ ကုန္က်စရိတ္တို႔ကို ထည့္တြက္စဥ္းစားရေပမည္။
ကမၻာ့ႏုိင္ငံအမ်ားစုံးမွာ အသုံးျပဳေန သည့္ လွ်ပ္စစ္ကို ေရအားလွ်ပ္စစ္မွ ရယူအသုံးျပဳေနသည္ကို ေတြ႔ရ ၿပီး ကမၻာတြင္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ယူမႈ ကုန္က်စရိတ္အနည္းဆုံးမွာ ေရအားမွ ရရွိသည့္ စြမ္းအင္ျဖစ္သည္။ အျခား ေရနံ၊ ေက်ာက္မီးေသြးႏွင့္ သဘာဝဓာတ္အားေပးစက္ရုံမ်ားသည္ ထုတ္လုပ္မႈ ကုန္ က်စ ရိတ္မ်ားသည္။ လွ်ပ္စစ္လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေက်ာက္မီးေသြးကို အသုံးျပဳၿပီး ထုတ္လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ ထုတ္လုပ္မႈ ကုန္က်စရိတ္မ်ားသည့္အျပင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ က်န္းမာေရးဆုိးက်ိဳးမ်ားကိုလည္း ခံ စားလာႏုိင္ဖြယ္ရွိသည္။ ထုိ႔အျပင္ သဘာဝေနေရာင္ျခည္မွ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ယူမည္ဆုိလွ်င္ လိုအပ္ေသာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ပမာဏ ကိုရရွိမည္မဟုတ္ေပ။ ေနစြမ္းအင္ျဖင့္ ထုတ္လုပ္မည္ဆုိပါက ေနရာကြင္းျပင္ႀကီးႀကီးမားမားလုိအပ္မည့္ အျပင္ ညဘက္ စြမ္းအင္အား က်ဆင္းမည္။ ေျမေနရာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔စြာ အသုံးျပဳမည့္အတြက္ ပတ္ ဝန္းက်င္ ထိခိုက္သည္။
အာရွဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဘဏ္ ADB ၏ ၂ဝ၁၇/၂၀၁၈ စစ္တမ္းမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၁ဝ မီဂါဝပ္ အထက္ ထုတ္ယူႏုိင္ေသာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္စက္႐ုံႀကီး ၂၇ ႐ုံ၊ ၁ဝ မီဂါဝပ္ေအာက္ ထုတ္ယူႏုိင္ေသာ ေရအား လွ်ပ္စစ္ စက္႐ုံ ၃၅ ႐ုံ ရွိေၾကာင္း ေဖၚျပထားသည္။ ADB ၏ ဆန္းစစ္ခ်က္အရ အဲဒီ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စက္႐ုံမ်ား စုစုေပါင္းကေန မီဂါဝပ္ ၃ ေထာင္ ေက်ာ္ ထုတ္ယူၿပီး ဓာတ္ေငြ႕သုံး စက္႐ုံေပါင္း ၂ဝ ကေန မီဂါဝပ္ ၁၈ဝဝ ေက်ာ္ ရၿပီး၊ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းရွိ တစ္ခုတည္းေသာ ေက်ာက္မီးေသြးသုံး စက္႐ုံကေန ၁၂ဝ မီဂါဝပ္ ရရွိႏုိင္သည္ဟုဆုိသည္။
ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံးအတိုင္းအတာအေနျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားလိုအပ္ခ်က္မွာ မဂၢါဝပ္ ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ရွိ ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ထုတ္လုပ္ႏုိင္သည့္ ပမာဏသည္ မဂၢါဝပ္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္သာ ထုတ္ယူႏုိင္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ၿပီး ရရွိေသာ အိမ္ေထာင္စုမွာ ၄ ဒသမ ၈ သန္းရွိေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ့လူဦးေရ၏ ၄၄ ရာခိုင္ ႏႈန္းသာရရွိၿပီး က်န္ ၅၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ လွ်ပ္စစ္မီးလိုအပ္ေနသည္။ ထို႔အျပင္ ျပည္တြင္း ဓာတ္အားမ်ား မ်ားစြာလိုအပ္ခ်က္ရွိေနသည္ႏွင့္အတူ သံုးစြဲသူ ပမာဏမွာလည္း ေလွ်ာ့မသြားဘဲ ပုိမို တိုးလာသည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုံးအတုိင္းအတာအရ ဓာတ္အားလုိအပ္ခ်က္ တစ္ႏွစ္ ၁၉ ရာခိုင္ႏႈန္း တိုးလာၿပီး မဂၢါဝပ္ အားျဖင့္ ၃၀၀ မွ ၅၀၀ ၾကားတိုးလာေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရသည္။
ထိုသု႔ိဆုိေသာ္ လက္ရွိ အစုိးရအေနျဖင့္ လာမည့္ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္မွာ တစ္ႏုိင္ငံလုံး မီးလင္းႏုိင္ေရးဟူသည့္ စီမံကိန္းႀကီးကုိ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ရန္ မည္သည့္ စက္ရုံအမ်ိဳးအစားကုိ ေရြးခ်ယ္အေကာင္အထည္ေဖၚမည္ နည္းဆုိသည္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။